مالزی ( Malaysia )

مالزی ( Malaysia ) کشوری است واقع در جنوب شرق آسیا و جنوب ویتنام ، مالزی کشوری دو پاره است ، پاره غربی شبه جزیره مالایا است که در جنوب تایلند قرار گرفته و پاره شرقی ، یک سوم شمالی از جزیره برونئو ( کالیمانتان ) می باشد . دو منطقه مهم از پاره شرقی مالزی در جزیره برونئو ، صباح ( Sabah ) و ساراواک ( Sarawak ) نام دارند . پایتخت مالزی ، شهر کوالالامپور ( Kuala Lumpur ) با حدود 1 میلیون و 500 هزار نفر جمعیت می باشد . مساحت مالزی 329.750 کیلومتر مربع و جمعیت آن 25 میلیون و 275 هزار نفر است . از مهمترین شهرهای مالزی می توان به ایپوه 570 هزار نفر ، کلانگ 565 هزار نفر ، پتالینگ جایا 440 هزار نفر و جوهورباهارو 385 هزار نفر اشاره کرد . مالزی دارای آب و هوایی گرمسیری می باشد و غالب پوشش گیاهی این کشور را جنگل های انبوه استوایی تشکیل می دهند ، درختان انبوه جنگلی مالزی را عمدتاً درختان آبنوس ، صندل و ساج تشکیل می دهند . شمال پاره شرقی در جزیره برونئو را نواحی کوهستانی دربرگرفته اند ، بلندترین نقطه مالزی نیز ، قله گونونگ کینابالو ( Gunung Kinabalu ) با 4100 متر ارتفاع در شمال جزیره برونئو واقع شده است . نیاکان مردمی که اکنون در شبه جزیره مالای سکونت دارند در حدود 2500 تا 1500 سال پیش از میلاد به این منطقه مهاجرت کردند ، آنها که در مناطق ساحلی می زیستند به زودی شروع به برقراری رابطه به هندیان و چینی ها نمودند ، همین تماس دریانوردان و بازرگانان هندی باعث رواج هندویسم در میان ساکنان شبه جزیره مالای شد ، بومیان شبه جزیره مالای نیز عقاید هندو را با باورهای آنیمیستی خود درهم آمیختند و در این مقطع زمانی باورهای ساکنان شبه جزیره مالای تلفیقی از اندیشه هندو و عقاید آنیمیسم بود . پس از فتح هند توسط مسلمانان ، به علت ارتباطات تنگاتنگ بین دو کشور ، دین اسلام در مالزی نیز گسترش یافت . نفوذ اسلام در مالزی از قرن 15 میلادی از زمانی شدت یافت که پارامسوارا دوا شاه ( Parameswara Dewa Shah ) حاکم هندوی دولت شهر مالاکا ( Malacca ) که در آن زمان بزرگترین دولت شهر شبه جزیره مالای بود ، به دین اسلام گروید . علاقه بریتانیا و هلند به مالزی از قرن 19 میلادی آغاز شد جایی که کمپانی بریتانیایی هند شرقی با ساکنان جزیره سنگاپور که در جنوب شبه جزیره مالای است روابط تجاری برقرار کرد . جمعیت 5 هزار نفری سنگاپور در سال 1820 ، در سال 1870 و در طول پنجاه سال به بیش از 100 هزار نفر رسید ، در سال 1880 مالزی به صورت تحت الحمایه بریتانیا درآمد ، در همین زمان نیز درختان کائوچو در برزیل شناخته شد و مالزی نیز به دلیل آب و هوای مشابه برزیل محیط خوبی برای پرورش این درخت بود ، به علت رشد صنعت اتومبیل سازی و استفاده کائوچو در صنعت تولید لاستیک ، کائوچو به یک صادرات گرانبها تبدیل شد . به دلیل کمبود نیروی کار ، کارگران از هند به منظور کار در مزارع کائوچو توسط بریتانیا به مالزی آورده شدند . به دنبال اشغال مالزی در جریان جنگ جهانی دوم توسط ژاپن ، رشد جنبش های ناسیونالیستی در مالزی ، بریتانیا را وادار به برقراری حکومت نیمه خودمختار ، فدراسیون مالایا در سال 1948 نمود . پس از ان چریک های کمونیست با مبارزه بر علیه بریتانیا در جنگل های مالزی جبهه رهایی ملی را ضد استعمار بریتانیا تشکیل دادند که تا سال 1960 توسط بریتانیا حالت فوق العاده به منظور سرکوب شورش ها در مالزی اعلام شد . هرچند استقلال مالزی روز 31 آگوست 1957 شناخته می شود ، ولی زمان استقلال واقعی و تشکیل دولت مستقل مالزی 16 سپتامبر 1963 بوده ، جایی که فدراسیون مالزی شامل ، مالایا ، سنگاپور ، صباح ( برونئوی شمالی ) و ساراواک شکل گرفتند . هرچند سنگاپور در سال 1965 از این فدارسیون خارج و اعلام استقلال کرد . در آغاز سال 1968 مالزی به یک توازن اقتصادی و یک خط مشی ملی اقتصادی دست یافت . در سال 1980 ، دکتر محمد ماهاتیر ( Dr. Mohamad Mahathir ) جایگزین داتوک حسین ( Datuk Hussein ) به عنوان نخست وزیر مالزی شد . ماهاتیر یک اصلاحات اقتصادی را در مالزی بنیان نهاد ، پس از پیشرفت های مالزی این کشور به یکی از اعضای گروه معروف به ببرهای آسیایی تبدیل شد . تمام تلاش ماهاتیر در دهه 90 ساخت یک پروژه انبوه یعنی یک پایتخت جدید بود ، در حال حاضر شهر پوتراجایا به عنوان پایتخت سیاسی مالزی شناخته می شود که در سراسر دهه 90 دغدغه دولت مالزی بود . در آغاز سال 1997 مالزی نیز به مانند بیشتر کشورهای شرق و جنوب شرق آسیایی گرفتار یک بحران اقتصادی شد ، پس از آن مالزی به جای دنباله روی از دستورالعمل صندوق بین المللی پول و بانک جهانی توانست با ثابت نگه داشتن نرخ ارز و کنترل سرمایه بحران را تا حد زیادی کاهش دهد . در اواخر سال 1999 راه برای بهبود اقتصاد هموار شد و معلوم شد راهکار ماهاتیر مفید واقع شده است . ماهاتیر در سپتامبر 1998 انور ابراهیم ( Anwar Ibrahim ) که همزمان هم سمت کفیل نخست وزیر و وزیر دارایی را عهده دار بود به دلیل اختلاف نظر با او بر سر چگونگی حل مسائل اقتصادی از کار برکنار کرد ، ابراهیم نیز برای ابراز مخالفت با ماهاتیر راه اندازی جنبشی اصلاحی دولت را به شدت مورد حمله قرار داد ، ماهاتیر دستور بازداشت ابراهیم را صادر و او به فساد و همجنس بازی ( لواط ) متهم شد ، در سال 2004 و پس از ترک پست نخست وزیری ماهاتیر ، دادگاه عالی مالزی انور ابراهیم را مجرم تشخیص و به شش سال زندان محکوم کرد . در اکتبر سال 2003 محمد ماهاتیر پس از 22 سال از سمت خود کناره گیری کرد . از 31 اکتبر 2003 نیز عبدالله بن احمد بداوی ( Abdullah Bin Ahmad Badawi ) به عنوان نخست وزیر مالزی منصوب شد . از 13 دسامبر 2006 نیز ، سلطان میزان زینال ابیدین ( Mizan Zainal Abidin ) به سمت شاه شاهان در مالزی جایگزین توآنکو سید سراج الدین شد . نخست وزیر جدید احمد بداوی بیش از ماهاتیر شهرت سیاستمدارانه داشت ، اولین گام او بلافاصله پس از شروع دوران نخست وزیری گسترش پیشرفت کشور و کاهش فساد و اصلاحات بنیادین بود . در انتخابات پارلمانی مارچ 2004 حزب جبهه ائتلاف ملی وابسته به بداوی 90 % کرسی های پارلمان را به خود اختصاص داد و جای پای خود را به عنوان نخست وزیر مالزی محکم ساخت . ائتلاف بداوی در انتخابات پارلمانی ماه مارچ 2008 شکست سختی خورد . احزاب اپوزیسیون ظرفیت خود را در پارلمان 4 برابر کردند و حزب ائتلافی بداوی تنها توانست 136 کرسی از 222 کرسی پارلمان را به دست آورد که در مقایسه با انتخابات 2004 تعداد بسیاری از کرسی ها را از دست داده بود ، بدین ترتیب دو سوم اکثریت را که در پارلمان به آن تکیه کرده بود از دست رفته دید . اندکی پس از انتخابات پارلمانی ، بداوی دست به تغییراتی در کابینه خود زد و چندین وزیر کلیدی را به اتهام فساد از کابینه کنار گذاشت . رهبر اپوزیسیون انور ابراهیم در جولای 2008 مجدداً به اتهام لواط بازداشت شد ، ده سال پیش از این نیز که انور ابراهیم کفیل محمد ماهاتیر بود نیز به اتهام فساد و لواط بازداشت شده بود . او هر دو بار این اتهام را رد کرده و مدعی شد این توطئه و پاپوشی است که دولت برای او ایجاد کرده است . با این حال چند روز پیش از بازداشت او برنامه های خود را برای انتخابات پارلمانی اعلام کرد ، در ماه اوت 2008 انور ابراهیم پس از ده سال دوری از سیاست با پیروزی در انتخابات پارلمانی مجدداً به سیاست بازگشت . نژاد 50 % مالزیایی ها ، مالایایی ، 23 % چینی ، 11 % بومی و 7 % هندی است . همچنین دین 60 مردم مالزی ، مسلمان ، 19 % بودایی ، 9 % مسیحی ، 6 % هندو و 2 % را نیز پیروان مکتب کنفوسیوس ، آیین تائویسم و سایر مذاهب سنتی چینی تشکیل می دهند . زبان رسمی مالزی ، مالایایی است ، زبان هایی نظیر انگلیسی ، چینی شامل ( کانتونی ، ماندارین ، هوکین ، هاکا ، هاینان و فوچو ) ، تامیلی ، تلوگو ، پنجاپی و تایی نیز رایج می باشند . واحد پول مالزی ، رینگیت با واحد جزء سنت نام دارد . از مهمترین صادرات مالزی می توان به تجهیزات الکترونیکی ، نفت ، گاز مایع ، چوب و تولیدات چوبی ، روغن نخل ، کائوچو ، منسوجات و مواد شیمیایی اشاره کرد .

 

از ۳ آوریل ۲۰۰۹ ، نجیب رزاق ( Najib Razzaq ) به عنوان نخست وزیر مالزی جایگزین عبدالله بن احمد بداوی شد . رزاق پیشتر معاون بداوی بود .

 * نوع حکومت در مالزی مشروطه سلطنتی است .

 مالزی شامل 13 ایالت ، یک منطقه فدرال و 3 شهر می باشد :

 1 - جوهور ( Johor )

2 - کداه ( Kedah )

3 - کلانتان ( Kelantan )

4 - ملاکا ( Melaka )

5 - نگری سمبیلان ( Negeri Sembilan )

6 - پاهانگ ( Pahang )

7 - پراک ( Perak )

8 - پرلیس ( Perlis )

9 - پولائو پینانگ ( Pulau Pinang )

10 - صباح ( Sabah )

11 - ساراواک ( Sarawak )

12 - سلانگور ( Selangor )

13 - ترنگانو ( Terengganu )

*********************************

1 - ویلایاه پرسکوتوان ( Wilayah Persekutuan )

 

*********************************

1 - کوالالامپور ( Kuala Lumpur )

2 - لابوان ( Labuan )

3 - پوتراجایا ( Putrajaya )