سن توماس داکوئن

(1225 – 1274 ب م)

 

او یک فیلسوف ایتالیایی و از مکتب تفسیر یا همان اسکالستیک میباشد. سن توماس داکوئن اعتقاد داشت که انسان (همانطور که ارسطو معتقد بود) موجودی است سیاسی و اجتماعی، هدف دولت حفظ منافع جامعه است که این مسئله با وحدت کامل جامعه و بودجه محکم در برابر دشمن میسر است.

او معتقد است که مبداء حکومت از طرف خدا است و بهترین شکل حکومت هم پادشاهی است اما با داشتن قانون محکم. وی میگوید شاه نباید ستم کند و نباید به مردم خود زور گوید. شورش بر ضد جکومت را درست نمیداند و هر نوع تغییر در جکومت را از طریق قانونی درست میداند، زیرا که مبداء جکومت را الهی و آسمانی میداند.

همچنین معتقد است که اگر فردی نتواند از طریق قانونی و حقوقی جبران خسارات و صدمات وارده به خود را از دولت بگیرد آن را واگذار کند به خدا. او میگوید کلیسا مقدم بر دولت است و رئیس دولت باید مطیع امر کلیسا باشد. بنابراین قدرت دولت ناشی از خدا است اما از طریق کلیسا به دولت بخشیده میشود. جنگ را بر حق میشمارد اما دروغ و پیمان شکنی و قتل زنان و کودکان را در جنگ منع میکند.

 

کتاب تاریخ فلسفه سیاسی، دکتر بهاء الدین پازارگاد، جلد اول، چاپ پنجم 1382 انتشارات زوار، صفحه 341.